Lang gewacht, stil gezwegen, nooit gedacht en toch gekregen.
Beste loopsters en lopers,
Ongeveer een half jaar geleden heeft Jannetta de pen (het toetsenbord, de knoppendoos) aan mij doorgegeven. Ik ben niet zo’n trouwe lezer van onze website, dus dat is me ontgaan. Jannetta en de webmaster hebben mij hier even fijntjes op gewezen.
Ik ben Joop Maatjes, woon in Barneveld (voorstad van Voorthuizen), en heb een vrouw, twee dochters, één schoonzoon, drie kleindochters en twee kleinzonen. Ik ben gepensioneerd onderwijsmens en doe nu vrijwilligerswerk bij Ons Bedrijf. Ik kom daar veel oud-leerlingen van mij tegen. Ik doe nu eigenlijk veel van wat ik in mijn arbeidzame leven ook deed, behalve vergaderen, dat doe ik dus absoluut niet meer. Heerlijk. Ik ben niet zo’n gemotiveerde, gepassioneerde loper als het merendeel van jullie.
Dat laatste verdient uiteraard uitleg. Ik ben een knutselaar, prutser, werk graag met mensen om dingen te maken. Ik heb nooit veel aan sport gedaan. Een beetje bedrijfsvolleybal, dat was alles. Ongeveer een jaar of 10 geleden ben ik door Klaas overgehaald om samen te gaan hardlopen. Hij had schema’s en dat ging eigenlijk best aardig. Als ik eenmaal aan het lopen was vond ik het leuk, maar bij een beetje slecht weer had ik algauw een smoes om niet te gaan. Ik loop omdat lichaamsbeweging gewoon een must is wil je gezond blijven. Wanneer Klaas een keer niet kon, ging ik ook niet. Wanneer ik een keer was verhinderd, ging hij wel. Dit geeft even mijn motivatieniveau aan en dat van hem. Ik ben hem (en jullie) dan ook zeer dankbaar voor de prikkelingen, zetjes en schoppen onder de ……… om toch te gaan lopen
Toen zijn we lid geworden van de loopgroep. We hebben loopjes gedaan, de kippenrun zelfs eens de tien kilometer. Dat zijn leuke evenementen en ik daar vind ik voldoening in. Ik vind jullie allemaal kanjers en heb na zo’n loop de grootste bewondering voor jullie prestaties. De trainingsavonden zijn leuk en toen Covid 19 zijn intrede deed was ik een heel stuk stimulans om te lopen kwijt. Jammer. Ik merkte toen pas echt wat jullie en de trainingsavonden voor mij betekenen. Echt een reden om maar even gauw mijn contributie over te maken.
Omdat Klaas geblesseerd is en aangepast moet lopen, komen we niet op de trainingsavonden, maar doen we op de dinsdagavond run-bike-run. Dit houden we een poosje vol, hij kan korte stukjes lopen om zo die spieren, en gewrichten weer op orde te krijgen en ik loop zo ook in mijn eigen sukkeldrafje. Jullie zien, er wordt wel wat gedaan.
Of dat zo blijft, weet ik niet, want onlangs vertelde ik Klaas dat ik een stukje moest schrijven voor de website. Hij zei toen dat hij blij was dat hij dat niet hoefde te doen en dat ik niet het lef moest hebben de pen naar hem door te schuiven. Dat lef heb ik dus wel en ik zie wel wat ervan komt. Als hij niet meer met me wil lopen, weten jullie de reden.
Klaas, sterkte en wijsheid.
Joop Maatjes